تصویری از سیاره ناهید در حال عبور از برابر خورشید بر فراز دریای سیاه در رومانی و ابرهای کیهانی گازی سرخ رنگ که شکل‌گیری ستارگان در کهکشانهای دور را نمایش داده‌اند، از جمله تصاویر جالبی هستند که برای رقابت عکاس نجومی سال 2013 ارسال شده‌اند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این رقابت که اکنون در پنجمین سال خود قرار داشته، توسط رصدخانه سلطنتی گرینویچ با همکاری مجله آسمان در شب اجرا می‌شود.

این رقابت بیش از 1200 اثر از عکاسان آماتور و حرفه‌ای از اطراف جهان دریافت کرده است.

تصاویر نهایی شامل نمایش آتش‌بازی زیبای بارش شهابی برساووشی بر روی یک پس زمینه برفی در وایومینگ، منظره ستودنی کمان کهکشان راه شیری بر فراز گذرگاه طاقدار Durdle Door و یک تماشاگر تنها که در چادر خود در کوهستان Korgfjellet نروژ نشسته و بارش شهابی جباری را از بالای سر خود شاهد است.

اما تنوع مکانی این تصاویر تنها به زمین محدود نشده است. برخی از تصاویر به ثبت مناظر از منظومه شمسی، کهکشان و ورای آن پرداخته‌اند.

از توفانهای خورشیدی دیوانه‌وار بر سطح خورشید تا خوشه‌های ستارگان آبی داغ پوشیده در غبار در حال گردش، عکاسان با شیوه‌هایی که شاید مردم عادی کمتر شاهد بوده‌اند، به ثبت عجایب جهان پرداخته‌اند.

داوران این رقابت شامل دکتر مگی آدرین پوکوک، دانشمند فضایی و مجری تلویزیونی به همراه کربی بریملی، سردبیر مجله آسمان در شب و و دکتر مارک کوکولا، ستاره شناس عمومی رصدخانه گرینویچ هستند.

برندگان چهار گروه و سه جایزه ویژه این رقابت در روز 18 سپتامبر(27 شهریور) اعلام خواهند شد.

برنده کلی این رقابت 1500 پوند جایزه گرفته و عکاس نجوم جوان سال از جایزه 500 پوندی برخوردار خواهد شد.

همچنین سه گروه زمین و فضا شامل مناظر، مردن و سایر چیزهای زمینی،‌بهترین تصویر از منظومه شمسی و تصاویر ورای منظومه شمسی شامل ستارگان، سحابی‌ها و کهکشانها وجود دارند.

برنده هر گروه 500 پوند جایزه دریافت کرده و همچنین جوایزی برای نفرات دوم و اثرهای تقدیر شده وجود دارد.

نمایشگاهی از تمام تصاویر برنده در روز بعد در رصدخانه سلطنتی گرینویچ افتتاح خواهد شد.

به یاد پاتریک مور از مجله آسمان در شب که پیش از این یکی از داوران این رقابت بود، جایزه بهترین تازه‌وارد به عنوان «جایزه پاتریک مور به بهترین تازه‌وارد» نام گرفته است.

این نمایشگاه تا 23 فوریه 2014 (چهارم اسفند) ادامه خواهد داشت.

تصاویر برندگان و آثار ثبت شده نهایی همچنین در کتاب رسمی رقابت منتشر خواهند شد.

همچنین دو جایزه ویژه برای تصاویری که انسانها را به شیوه خلاقانه ثبت کرده و تصویر رباتیک سال برای عکسهایی که با استفاده از یکی از تلسکوپهای رایانه‌ای در سایتهای رصد گرفته شده، اهدا خواهند شد.

جایزه پاتریک مور برای بهترین تازه‌وارد به شخصی اهدا خواهد شد که که در سال گذشته به عکاسی فضا علاقه‌مند شده و هیچ تصویری در رقابت‌های پیشین وارد نکرده است.

از زمان کودکی همه ما مطالبی در مورد اعداد می آموزیم.ابتدا شمردن، سپس جمع، تفریق، ضرب و تقسیم. اما ریاضی دانان می دانند که این روش عددی که ما در مدرسه یاد می گیریم تنها یکی از روش های ممکن است. انواع دیگر اعداد برای فهم هندسه و فیزیک مهم اند.

رصدخانه سوهوی ناسا توانسته یک حفره غول‌پیکر را در جو خورشید، در جایی بالای قطب شمال آن به تصویر بکشد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این لکه تاریک که بیش از یک چهارم خورشید را پوشانده، یک حفره بزرگ تاجی است که شامل ناحیه تاریک و کم تراکم جو بالایی خورشید موسوم به تاج می‌شود.

فضاپیمای سوهو بین 13 تا 18 ژوئیه(23-27 تیر) این حفره را رصد کرده که در آن زمان در حال انتشار موادی مانند باد خورشیدی به فضا بوده است.

اگرچه این حفره بنظر عاری از فعالیت خورشیدی است اما در حقیقت انفجارهای شدیدی از باد خورشیدی را منتشر کرده و ذرات خورشیدی را با سرعت حدود 805 کیلومتر بر ثانیه به فضا می‌فرستد.

حفره‌ها از دمای کمتر برخوردار بوده و از این رو نسبت به محیط اطرافشان تیره‌تر بنظر می‌رسند.

به گفته محققان، اگرچه حفره‌های خورشیدی یکی از ویژگی‌های رایج خورشید بوده اما در مناطق مختلف و با تناوب بیشتر در زمانهای مختلف دوره فعالیت خورشیدی که معمولا حدود 11 سال بوده، رخ می‌دهند.

دوره فعالیت خورشیدی اکنون در حال ورود به ماکسیمم خورشیدی بوده که پیش‌بینی می‌شود در اواخر سال 2013 اتفاق افتاده و در آن تعداد حفره‌های تاجی کاهش یابد.

در دوره ماکسیمم خورشیدی، میدانهای مغناطیسی خورشیدی برعکس شده و حفره‌های تاجی جدید در نزدیکی قطبها با تراز مغناطیسی مخالف پدیدار می‌شوند.

سپس اندازه و تعداد حفره‌های تاجی افزایش یافته و با حرکت مجدد خورشید به سمت دوره مینیموم خورشیدی به سمت دورتر از قطبها گسترش می‌یابند.

در این زمان، حفره‌های خورشیدی ایجاد می‌شوند که حتی از نمونه اخیر با مساحت 644 هزار کیلومتر یا معادل 50 زمین بزرگتر هستند.

اگرچه هنوز دلیل پیدایش این حفره‌ها نامعلوم است، آنها با مناطقی از خورشید در ارتباط هستند که میدانهای مغناطیسی در آنها افزایش یافته و دور شده و مانند سایر مناطق نمی‌توانند به سمت سطح باز گردند.

دانشمندان برای یادگیری بیشتر در مورد هواشناسی فضا به بررسی حفره‌های تاجی می‌پردازند چرا که این حفره‌ها منبع باد پر سرعت حاوی ذرات خورشیدی بوده که با سرعت بسیار بالا از خورشید منتشر می‌شوند.

تصویر اخیر از حفره عظیم خورشیدی توسط فضاپیمای 1.3 میلیارد دلاری سوهو ثبت شده که در سال 1995 با همکاری ناسا و سازمان فضایی اروپا(اسا) برای مطالعه فعالیت خورشیدی از یک نقطه ثابت میان زمین و خورشید به فضا ارسال شده است.

فیزیک پادکست| مثلث برمودا ناحیه ای در سواحل شرقی قاره آمریکا در نزدیکی جزایر برموداست که مدت ها شایعات و خرافه های فراوانی درباره ی آن بر سرزبان دریانوردان و هوانوردان افتاده بود. فرضیات مختلف و سراسر بی پایه و سندی درباره ی این ناحیه رشد کرده و گم شدن کشتی ها و هواپیماها را در این ناحیه به فضایی ها، ساکنان جزیره باستانی آتلانتیس، اختلالات فضا زمانی به خاطر مغناطیس زمین، سیاه چاله های کوچک، پریان دریایی، خزه های دریایی نفرین شده، کشتی های گم شده دزدان دریایی،خون آشام ها، جادوگران، مصریان باستان، موجودات هوشمند اعماق دریا، ساکنان جزیره خضرا و... نسبت دادند. اما هیچ مدرکی برای این حرف ها وجود نداشته (و ندارد) و کتاب های فراوانی که در این باره نوشته شده نیز پر از انواع ادعا و گزارش های دروغ یا اغراق شده یا روایت های تاریخی آمیخته با افسانه بود. بنابر این تا مدت ها می شد تصور کرد رازی درپس این ناحیه وجود دارد، اما راز اصلی مثلث برمودا اینجاست که پس از اختراع جی.پی.اس و موقعیت یابی ماهواره ای دیگر هیچ اتفاق جدیدی در این ناحیه رخ نداده و هیچ کشتی یا هواپیمایی گم نشده است.

فیزیک پادکست|برای تولید رنگ در آتش، دو مکانیسم اصلی وجود دارد: التهاب (Incandescence) و درخشش (luminescence). در پدیده التهاب، تولید نور با کمک حرارت صورت می پذیرد. گرما باعث می شود که ماده ابتدا داغ و نورانی شود و سپس نورهای فروسرخ،قرمز،نارنجی،زرد و سفید (به ترتیب با افزایش دما) ایجاد می شوند با کنترل دما می توان رنگ مناسب را در زمان دلخواه بدست آورد. از فلزاتی نظیر آلومنیوم، منیزیم و تیتانیم که خیلی درخشان و روشن می سوزند می توان برای بالا بردن دما استفاده کرد.

اما در درخشش، تولید نور با استفاده از منابع انرژی غیر از حرارت است. گاهی این پدیده را نور سرد می گویند زیرا در دمای اتاق و حتی سردتر از آن هم می تواند رخ دهد. برای تولید پدیده درخشش، انرژی جذب شده توسط الکترون یک اتم یا ملکول، سبب برانگیختگی و ناپایداری آن می شود. وقتی الکترون به حالت انرژی پایین تر می گردد، انرژی آزاد شده به صورت فوتون آزاد می شود. انرژی این فوتون از روی طول موج یا رنگ حاصل مشخص می شود.

ترکیبات مس رنگ شعله را به رنگ سبز در می آورند که ارزان ترین و در دسترس ترین این ترکیبات کات کبود یا همان مس (ΙI) سولفات است. ترکیبات لیتیوم شعله را به رنگ ارغوانی در می آورد. ترکیبات پتاسیم به شعله رنگ یاسی زیبایی می بخشد، ارزان ترین و در دستر ترین ترکیب پتاسیم، پتاسیم پرمنگنات است که با افزودن پودر آن به مواد مشتعل رنگ شعله به رنگ یاسی تغییر می کند. ترکیبات استرانسیوم مانند استرانسیوم نیترات رنگ شعله را به رنگ سرخ خون تغییر می دهد. ترکیبات باریم نیز رنگ سبز خاصی به شعله می دهند. سدیم رنگ شعله را زرد می کند که در دسترس ترین ترکیب آن سدیم کلرید یا همان نمک خوراکی است. اما ترکیبات روبیدیم رنگ قرمز بسیار زیبایی به شعله های آتش می بخشد. منیزیم در شعله ایجاد جرقه های سفید و درخشان می کند که به دلیل ایجاد اشعه فرابنفش باید در استفاده آن دقت کرد.

آلبرت انیشتین معتقد بود هیچ چیز در جهان نمی‌تواند سریع‌تر از نور حرکت کند، اما چیزی درمورد اینکه شاید بتوان سریع‌ترین پدیده جهان را در مسیر حرکتش متوقف کرد، نگفته بود.

براساس گزارش نیوساینتیست، نور به عنوان سریع‌ترین پدیده جهان برای مدتی قابل توجه، یعنی برای یک‌دقیقه، در مسیر خود متوقف شده و رکوردی باورنکردنی را به ثبت رساند. این درحالی است که نور در مدت یک‌دقیقه می‌تواند 18 میلیون کیلومتر مسافت را بپیماید، یعنی مسافتی برابر 20 سفر به دور ماه.

به گفته توماس کرائوس محقق دانشگاه سن اندروز در بریتانیا یک دقیقه برای توقف نور زمان بسیار بسیار زیادی است، و این رکورد موفقیت بزرگی برای فیزیکدانان به شمار می‌رود. چنین قابلیتی می‌تواند امکان استفاده از ارتباطات کوانتومی ایمن در مسافت‌های طولانی را به وجود آورد.

فیزیکدانان در سال 1999 نیز توانسته بودند سرعت نور را که در حالت عادی سرعتی برابر 300 میلیون متر بر ثانیه دارد را در شرایط خلاء به 17 متر بر ثانیه برسانند و دو سال پس از آن نیز توانستند برای کسری از ثانیه نور را به طور کامل متوقف سازند. همچنین در اوایل سال جاری نیز محققان توانستند با استفاده از اتم‌های سرد نور را برای 16 ثانیه ثابت نگه دارند.

برای شکستن رکورد یک دقیقه‌ای، جورج هینز و همکارانش در دانشگاه دارمشتات آلمان لیزری را در میان کریستالی کدر تابانده و اتم‌های آن را در دو حالت برهم‌نهی کوانتومی قرار دادند. این‌کار باعث شد کریستال نسبت به طیف باریکی از فرکانس لیزر شفافیت پیدا کند. سپس دانشمندان پرتو دوم نور که در حال ورود به کریستال شفاف شده بود را به واسطه خاموش کردن پرتو اول و کدر کردن دوباره کریستال،‌ به دام انداختند.

مدت زمان محبوس بودن نور درون این کریستال به میزان برهم‌نهی کریستال بستگی دارد که می‌توان آن را به واسطه میدان مغناطیسی افزایش داد،‌ اما این‌کار تنظیمات لیزر را مختل می‌کند. از این رو هینز و همکارانش از الگوریتمی استفاده کردند که ترکیبی از مغناطیس و لیزر را ایجاد کرده و نور را برای یک دقیقه درون کریستال محبوس کرد.

محققان همچنین از این دام برای محبوس کردن تصویری از سه خط نوری استفاده کردند. به گفته هینز این موفقیت نشان می‌دهد می‌توان اطلاعات پیچیده را برروی پرتوهای نوری حک‌کرده و از آن برای انتقال اطلاعات استفاده کرد.

برای ساخت دستگاهی به نام بازگو‌کننده کوانتومی که می‌تواند در ارتباطات ایمن فوتون‌های نوری را متوقف کرده و دوباره بازبتاباند، به دهها هزار انبار نور نیاز خواهد بود تا بتوان حالت کوانتومی آن را برای مسافت‌های طولانی حفظ کرد. هینز معتقد است حتی این امکان وجود دارد که با استفاده از انواع دیگر کریستال‌ها به انبارهای نور با مدت زمان بیشتر دست پیدا کرد.

شبیه‌سازی عددی نشان می‌دهد، ایجاد بی‌ثباتی در داخل ستاره‌های نوترونی می‌تواند عامل ایجاد میدان‌های مغناطیسی عظیم در کائنات شود